Ήρθε η ώρα το Καυτανζόγλειο να θυμηθεί τις παλιές δόξες
Ο Ηρακλής είναι πρώτος στον όμιλο, παίζει ωραίο ποδόσφαιρο, δεν αφήνει ελπίδες στους αντιπάλους του να διεκδικήσουν οτιδήποτε στους αγώνες και γενικά δείχνει έτοιμος να πάρει επιτέλους την άνοδο από εκεί που δεν έπεσε ποτέ, και αυτήν την φορά όχι με «σάπιο» υπόβαθρο, αλλά με βάσεις για να χτιστεί κάτι γερό, ένας Ηρακλής που πολλά χρόνια έχει να δει η χώρα.
Έρχεται μια σειρά ιδιαίτερων και δύσκολων αγώνων, που σε μεγάλο βαθμό θα καθορίσουν την σεζόν. Αν ο Ηρακλής κάνει το 3 στα 3 τότε θα έχει κάνει και ένα πολύ σημαντικό βήμα προς την άνοδο. Αναφερόμαστε φυσικά στα ματς με ΠΑΟΚ Β’, Νίκη Βόλου και Αναγέννηση Καρδίτσας. Το κάθε ένα έχει την δική του σημασία αλλά και τα τρία είναι σημαντικά και ο Ηρακλής χρειάζεται μόνο νίκες.
Ήρθε η ώρα να μπει στην εξίσωση και ο κόσμος. Οι παίχτες και ο προπονητής όπου σταθούν κι όπου βρεθούν μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για τον κόσμο που στηρίζει την ομάδα σε όλα τα γήπεδα και τους κάνει να αισθάνονται σαν να παίζουν στο Καυτανζόγλειο. Αλλά στο ίδιο το Καυτανζόγλειο ακόμα τα πράγματα είναι νωχελικά. Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ουσιαστικά οι ίδιοι άνθρωποι που στήριξαν την ομάδα στην Δράμα και την Πολίχνη (δις) είναι αυτοί που πηγαίνουν και στα εντός έδρας ματς.
Πρέπει να το καταλάβουν άπαντες. Έχει τεράστια σημασία για τους αθλητές να νιώθουν ότι υπάρχει μια μάζα που τους στηρίζει. Πόσο μάλλον όταν νιώθουν ότι αυτή η μάζα μεγαλώνει χάρη στην δουλειά που οι ίδιοι κάνουν. Η «στήριξη» που ακούγεται διαρκώς και μπορεί να μας έχει κουράσει, δεν είναι «κούφια» λέξη. Είναι η αλληλεπίδραση του κόσμου με την ομάδα, είναι ένα έξτρα κίνητρο για όλους. Επίσης μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους παίχτες δεν έχουν αγωνιστεί σε ομάδες που να έχουν μια αντίστοιχη δυναμική. Άρα είναι πιθανό να τους γεννά συναισθήματα που δεν έχουν ξαναζήσει. Λίγο-πολύ το έχει πει ο Γιώργος ο Μάναλης αυτό, και γίνεται αντιληπτό ακόμα και από τον τρόπο που πανηγυρίζει. Είμαστε σίγουροι ότι αν και η στήριξη του κόσμο γίνει ανάλογη του μεγέθους του συλλόγου, τότε δεν θα υπάρχει άλλος διεκδικητής για την πρωτιά στον όμιλο.
Από την άλλη είναι και η στήριξη προς την διοίκηση. Πάνω από όλα ηθική στήριξη, να δείξουμε σε έναν άνθρωπο ότι είμαστε δίπλα του, που χωρίς καμία υποχρέωση προς κανέναν ήρθε στην Θεσσαλονίκη, έβαλε τα χρήματά του στον Ηρακλή και προσπαθεί να ξεκολλήσει το κάρο από την λάσπη, σε έναν Ηρακλή ξεχασμένο ακόμα και από πολύ δικούς του ανθρώπους, «επώνυμους» και μη. Φυσικά είναι και το πρακτικό ζήτημα. Ο Ηρακλής πληρώνει χρέη καθημερινά, χώρια από τις τρέχουσες υποχρεώσεις ενός ρόστερ ακριβοπληρωμένου για τα δεδομένα της κατηγορίας. Και τα έσοδα από τα εισιτήρια δίνουν μια ανάσα στον άνθρωπο που πληρώνει όλες αυτές τις υποχρεώσεις.
Τέλος, ένα ζήτημα είναι και η ίδια η εικόνα στο γήπεδο. Ας το συγκρίνουμε για παράδειγμα με το μπάσκετ. Πέρυσι, ακόμα και όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, το Ιβανώφειο γέμιζε ακόμα και τις καθημερινές, ο κόσμος στήριζε και στα εκτός έδρας και όταν ήρθε η ώρα έγινε μια πραγματική απόβαση στην Καρδίτσα από Ηρακληδείς που εξαφάνισαν εν ριπή οφθαλμού τα ελάχιστα όπως αποδείχτηκε εισιτήρια, μπήκαν οι διπλάσιοι στο γήπεδο και έμεινε πολύς κόσμος και απ’ έξω. Όλη αυτή η εικόνα έδωσε μια τεράστια ώθηση στο brand name «ΗΡΑΚΛΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ» και την δυνατότητα στην διοίκηση να διαπραγματευτεί και να πετύχει συμφέρουσες συμφωνίες για την φετινή χρονιά του Ηρακλή. Γιατί να μην δοθεί η ίδια δυνατότητα και στην ποδοσφαιρική διοίκηση;
Ναι, καταλαβαίνει κανείς ότι ο Νέστος Χρυσούπολης και ο Καμπανιακός (με άπειρο σεβασμό προς τις ομάδες και τα σωματεία αυτά) δεν είναι οι ομάδες που θέλει ο μέσος Ηρακληδέας να βλέπει την ομάδα του να αγωνίζεται εναντίον. Αλλά ούτε ο Πρωτέας Βούλας και η Ελευθερούπολη ήταν τέτοιες ομάδες (ξανά με όλον τον σεβασμό προς τις ομάδες και τα σωματεία), κι όμως η στήριξη που απολάμβανε το τμήμα μπάσκετ ήταν τεράστια. Ακόμα και με ανύπαρκτες διοικήσεις η στήριξη δεν σταμάτησε ποτέ.
Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Ναι, μπορεί ο Παναγιώτης Μονεμβασιώτης να είναι παράξενος άνθρωπος. Να λειτουργεί την ΠΑΕ με τρόπο ασυνήθιστο για τα σημερινά δεδομένα. Αλλά είναι αυτός που δίνει όραμα για το μέλλον, ο μόνος που μετά από δεκαετίες προσπαθεί να συμμαζέψει τα προβλήματα, προβλήματα που άλλοι άνθρωποι, ακόμα και Ηρακληδείς, φρόντισαν να επιδεινωθούν αντί να λυθούν. Και δείχνει, έστω και από μικρές κινήσεις, πως αν νιώσει την στήριξη θα την ανταποδώσει. Τα εισιτήρια για το ματς με τον ΠΑΟΚ Β’ κοστίζουν 20€ (εκτός αυτών της κερκίδας με το σκέπαστρο). Όποιος πραγματικά αγαπάει τον Ηρακλή πρέπει τώρα να συστρατευτεί με την ομάδα, να στηρίζει με όποιον τρόπο μπορεί. Ο Ηρακλής επιστρέφει αλλά για να επιστρέψει χρειάζεται να το κάνει πάνοπλος. Και το μεγαλύτερό του όπλο πάντοτε ήταν ο τεράστιος κόσμος του…
