Η διαφορετική αίσθηση μιας σοβαρής διοίκησης
Τα τελευταία χρόνια ο Ηρακλής βίωσε δύο ανόδους από την Α2 στην Α1 στο μπάσκετ. Η μία ήταν την σεζόν 2018-19 και η δεύτερη είναι την σεζόν που μόλις τελείωσε, 6 χρόνια μετά την προηγούμενη. Σίγουρα, η χαρά της ανόδου είναι κάτι που πάνω κάτω είναι το ίδιο. Βέβαια, υπάρχει και μια μικρή διαφορά στον τρόπο με τον οποίον ήρθαν οι δυο άνοδοι, με την πρώτη να μπορούμε να πούμε ότι διαφαινόταν από την αρχή της σεζόν ενώ τώρα, αν έκανε κάποιος ένα γκάλοπ στον λαό του Ηρακλή δυο μήνες πριν, λογικά θα έβγαζε μια πολύ δυσοίωνη πρόβλεψη. Κάτι που σημαίνει ότι μαζί με την χαρά της ανόδου, υπάρχει και η χαρά που προκαλείται από ένα κάπως αναπάντεχο ευχάριστο γεγονός.
Πέρα από αυτές τις χαρές, όμως, υπάρχει και μια τρίτη. Είναι αυτή που προκαλείται από την σιγουριά που εκπέμπει μια σοβαρή διοικητική κατάσταση, κάτι που λείπει από τον μπασκετικό Ηρακλή εδώ και μια εικοσαετία. Το 2019, η αλήθεια είναι πως ο Θόδωρος Δρακόπουλος και κυρίως η γενικότερη κατάσταση του συλλόγου δεν ενέπνεαν ιδιαίτερη ασφάλεια τότε. Παρά το γεγονός ότι ο Δρακόπουλος είχε επαναφέρει τον Ηρακλή στις διεκδικήτριες ομάδες της ανόδου στην Α1 και εν τέλει τον ανέβασε, υπήρχε μία σκιά γύρω από τις ασχολίες του και την οικονομική του δυνατότητα. Επίσης, η γενικότερη κακή κατάσταση του συλλόγου δημιουργούσε καταστάσεις στις οποίες ο κόσμος του Ηρακλή έψαχνε απλά για σανίδες σωτηρίας, χωρίς ιδιαίτερα κριτήρια για το αν αυτές οι σανίδες ήταν γερές ή σάπιες. Η κατάληξη είναι γνωστή.
Τώρα, παρά το γεγονός ότι η νέα διοίκηση ανέλαβε λίγο πριν τις γιορτές, έδειξε από νωρίς τις προθέσεις της. Αρχικά έδειξε ότι επιθυμεί να εξυγιάνει την ομάδα. Ξεμπέρδεψε με τα χρέη προς παίχτες νωρίς. Έπειτα ασχολήθηκε με το ζήτημα του ονόματος, του σήματος και της έδρας της ομάδας, κάτι που κατάφερε να διορθώσει (με εξαίρεση το σήμα που όμως και αυτό λύνεται). Παράλληλα με όλα αυτά, έγιναν και κινήσεις που αποσκοπούσαν στην άνοδο της ομάδας. Οι κινήσεις που μπορούσαν να γίνουν ήταν έτσι κι αλλιώς λίγες, αλλά έγιναν ό,τι μπορούσε να γίνει, κάτι που εν τέλει φάνηκε. Ακόμα και να μην ανέβαινε όμως η ομάδα, δεν θα μπορούσε να κατηγορήσει κάποιος την νέα διοίκηση, η οποία έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της. Τώρα, μετά την άνοδο, ήδη από τις πρώτες δηλώσεις και κινήσεις φανερώνουν την θέλησή τους να κάνουν μεγάλα πράγματα στον Ηρακλή.
Όλο αυτό δημιουργεί μια αίσθηση που λείπει από τον κόσμο του Ηρακλή εδώ και χρόνια. Ο κόσμος έχει μάθει να ασχολείται με ένα σωρό εξωαγωνιστικά ζητήματα. Έχει λείψει η ενασχόληση με τα μεταγραφικά, τα αγωνιστικά, γενικότερα με τα πράγματα που πρέπει να ασχολούνται οι φίλαθλοι και οι οπαδοί. Ίσως ήρθε η ώρα και στον Ηρακλή να ασχοληθούμε με αυτά.
